Parsival, opgevoed in het bos door zijn moeder, zo ver mogelijk van de wereld van vechten en veroveren, volgt zijn hart na een toevallige ontmoeting met ridders en komt bij het hof van Koning Arthur, zo gaat de legende. Hij wordt er onthaald op spot en hoon. Kwaad trekt hij de wereld in, vindt een mentor die hem opleidt in de vechtkunsten en bewijst gevecht na gevecht zijn moed. Zijn reputatie groeit, maar ook de last van de vele slachtoffers die hij maakt.
In zijn omzwervingen komt hij de visserkoning Anfortas tegen die over de Heilige Graal waakt. Beladen met schuld en door zwaarmoedigheid lukt het hem niet compassie te tonen met de lijdende koning. De gemiste kans vervult hem met zelfhaat en wrok op god en wereld die hem in de steek gelaten hebben. Verder ronddolend komt hij aan de grot van de kluizenaar Trevrizent, zelf een voormalig ridder. Deze laat hem toe op voorwaarde dat hij zijn uitrusting en wapens aan de ingang van de grot achterlaat. “So he removed his iron armour and wrapped himself in a warm blanket and sat by the fire.”[i]
Leiderschap ontwikkel je door te groeien als mens en groeien doen mensen door hun verzet op te geven en aan zelfonderzoek te doen. Dat vraagt veilige ruimte, tijd en begeleiding. Om bijvoorbeeld in het reine te komen met pijn en verdriet die ze verbijten, angst en schaamte die ze verstoppen onder uiterlijk vertoon. Om te graven naar de wortels van het permanente gepieker in het hoofd en de onmacht en stress in het lijf.
Het vraagt steun van dierbaren die hen graag blijven zien ook al voelen ze zich verloren. Van helpers zoals mentoren, coaches, genezers. Het vraagt om putten uit de universele bronnen van kracht: schoonheid, natuur, kennis.
Dit is een bewerkt extract uit het boek ‘Over leiderschap. 19 inzichten’ (Koen Marichal & Jesse Segers, uitgegeven door Pelckmans Uitgevers. De illustraties zijn gemaakt door Studio Arsène.
[i] Clarke, L. (2001). Parzival and the stone from heaven. London: HarperCollins Publishers, p. 136.
